Łagry były miejscem skazań nie tylko przestępców politycznych, lecz także niebezpiecznych kryminalistów. Zaistniałe okoliczności sprawiły, że skazańcy byli zhierarchizowani, tworzyli kasty, które rządziły się określonymi zasadami. Każda z kast posiadała swego przywódcę, którym zazwyczaj była najsilniejsza osoba w obrębie grupy. Oczywiście funkcja ta wiązała się nie tylko z obowiązkami, lecz także przywilejami np. osobnym miejscem do spania odizolowanym dodatkowo parawanem. Skazańców w łagrze dzieli się na:
-iterowców- więźniów pracujących w roli inżynierów, którzy podobnie jak lekarze mieszkali w osobnych barakach i wiedli spokojne życie.
-urków- najniebezpieczniejszych kryminalistów. Cieszyli się oni akceptacją władz, choć trzeba przyznać, iż nawet strażnicy obozu bali się ich i dlatego nie ingerowali oni w prowadzone przez nich działania. Jedynym zadaniem, które według władz sowieckich bardzo dobrze wypełniali było zastraszanie więźniów politycznych. Ponadto słynęli oni z niebywałego okrucieństwa, które wyrażało się poprzez nocne polowania. Były to działania wymierzone przeciw kobietom w obozie, wiązały się one z wykorzystaniem seksualnym kobiet przebywających w obozie. Co więcej, urki przeprowadzały sądy kapturowe, skierowane wobec więźniów spoza społeczności ,,błatnych”. Sądy miały miejsce podczas apelu, a osoby skazane na śmierć zazwyczaj nie wiedziały na czym polega ich wina, za co są osądzane, jednym z wykonawców wyroków był Kazachow, ale trzeba pamiętać, iż ludzi tego typu było więcej.
Następna strona
Strona główna